مطالعهای جدید نشان میدهد که مصرف داروهای ضدافسردگی لزوماً مادامالعمر نیست و بسیاری از افراد میتوانند با روشی درست و ایمن مصرف این داروها را متوقف کنند. با وجود اینکه دستورالعملهای درمانی توصیه میکنند پس از بهبود اولیه علائم افسردگی و اضطراب، داروها بین شش تا نه ماه ادامه یابند، در عمل بسیاری از بیماران سالها به مصرف آنها ادامه میدهند؛ گاهی بدون برنامه مشخص برای قطع یا کاهش دوز.
بر اساس این تحلیل، مؤثرترین و کمخطرترین راه برای قطع داروهای ضدافسردگی، کاهش تدریجی دوز همراه با دریافت درمانهای حمایتی مانند رواندرمانی است. قطع ناگهانی دارو میتواند باعث بروز علائم ترک مانند سرگیجه، اضطراب، بیخوابی، نوسانات خلقی و حتی بازگشت شدید علائم افسردگی شود. کاهش آهسته دوز به مغز فرصت میدهد تا خود را با تغییرات شیمیایی تطبیق دهد و احتمال عوارض را بهطور قابل توجهی کاهش میدهد.
متخصصان تأکید میکنند که تصمیم برای قطع دارو باید حتماً با نظر پزشک انجام شود و همزمان تقویت مهارتهای روانی، تغییر سبک زندگی و دریافت حمایت درمانی ادامه یابد. این رویکرد به افراد کمک میکند بدون وابستگی طولانیمدت به دارو، سلامت روان خود را حفظ کنند و با اطمینان بیشتری مسیر درمان را به پایان برسانند.